Ο καλλιτέχνης Χρήστος Παλάνης

Χρήστος Παλάνης κατάγεται από Έδεσσα, όπου ζεί και εργάζεται ως διορισμένος δάσκαλος. 

Είναι αυτοδίδακτος ως ζωγράφος όπως επίσης και μουσικός (ακορντεόν). Αγαπημένη του θεματολογία είναι η τοπιογραφία, με κάθε μέσο, (μολύβι, ακουαρέλα , ελαιογραφία κτλ) τα περισσότερα με τοπία την παλιά πόλη της 'Εδεσσας (Βαρόσι).

 Γεννημένος και μεγαλωμένος σε μια μακεδονίτικη πόλη,  δεν θα ήταν δυνατόν να μην εμπνευστεί από τα αρχοντικά σπίτια, τα πολυπαράθυρα με τα χαρακτηριστικά χαγιάτια. Όπως επίσης και η φύση της περιοχής με την πολυποίκιλη και οργιάζουσα βλάστηση δεν θα ήταν δυνατόν να περάσει απαρατήρητη από το μάτι ενός καλλιτέχνη. Είναι μέλος του πολύ δραστήριου Συλλόγου Καλλιτεχνών «Απελλής» και  επί σειρά ετών συνεχές μέλος του Δ.Σ. του συλλόγου. Έχει κάνει πολλές ατομικές εκθέσεις και έχει λάβει επίσης μέρος σε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής σε όλη την Ελλάδα. Έργα του κοσμούν πολλές δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές. 

Σημαντικό έργο, που αξίζει να αναφερθεί, είναι ο πίνακας με τίτλο «Το τρένο της απελευθέρωσης» που αναπαριστά την παράδοση την πόλης της Έδεσσας από τον Τούρκο δήμαρχο στους Εδεσσαίους. Ο πίνακας αυτός φιλοτεχνήθηκε για τα εκατοντάχρονα της πόλης και δωρήθηκε στο Δήμο της Έδεσσας και από τότε κοσμεί τον ισόγειο χώρο του δημαρχείου της πόλης.

Παντοτινό κομμάτι του ίδιου του εαυτού είναι κάθε έργο ενός καλλιτέχνη.

 

Ο πίνακας τοποθετήθηκε σε κεντρικό σημείο του Δημαρχείου και προς μεγάλη  ύψιστη τιμή για τον καλλιτέχνη ζωγράφο τα αποκαλυπτήρια του έγιναν από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος, κ.κ. Ιερώνυμο και τον Δήμαρχο Έδεσσας, κ. Δημήτρη Γιάννου τον Οκτώβριο του 2012.

Στη σεμνή τελετή των αποκαλυπτηρίων στην ολιγόλεπτη ομιλία του ο Εδεσσαίος ζωγράφος ανέφερε τα εξής:

«Επί 26 συναπτά έτη διδάσκω την Ελληνική Ιστορία στα σχολεία της Έδεσσας και της γύρω περιοχής, ως δάσκαλος. Διδάσκω, ακόμη την ιστορία μας χορεύοντας τους χορούς της Μακεδονίας, από μικρό παιδί, ανά την Ελλάδα και το εξωτερικό, με τον πιο ιστορικό σύλλογο της Έδεσσας, τον Μ. Αλέξανδρο.

Εφέτος, μια ιδιαίτερη χρονιά για την πόλη μας, ως ζωγράφος φιλοτέχνησα αυτόν τον πίνακα και τον δωρίζω «από καρδιάς» στους συντοπίτες μου, ελπίζοντας και πιστεύοντας ότι θα είναι ένα μάθημα ιστορίας στους επισκέπτες αυτού του χώρου, του Δημαρχιακού Μεγάρου.

Ας γνωρίσουν λοιπόν και αυτοί, ότι οι προπάπποι μας που πολλοί από αυτούς δεν μιλούσαν καν την Ελληνική, αγωνίστηκαν, άνισα, έναντι των Οθωμανών και των εξαρχικών Βουλγάρων, για μια ελεύθερη Ελλάδα, μια ελεύθερη Μακεδονία.

Αυτή την ελευθερία εμείς σήμερα απολαμβάνουμε, εμείς οι νυν Μακεδόνες, που αισθανόμαστε και είμαστε περισσότερο Έλληνες από ότι ορισμένοι πιστεύουν, θεωρούμε χρέος μας να παραδώσουμε αυτήν τη γη, τη Μακεδονική γη, στους απογόνους μας, άρτια, ακεραία, δοξασμένη και κυρίως Ελληνική».